قهوه

 پنج شنبهششم اردیبهشت ماه 1397ساعت 14:30دانشکده کشاورزی  همه ی لحظه ها، ساعت ها، روزها و ماه ها رو به یاد میارم...تیرماه بود..با مشکلات بیمارستان بدجور غافلگیر شدمبه کسی نگفتم...همون روزا یه هفته مرخصی گرفتم که آروم بشمآخه من داشتم برای ادامه هدفم برنامه ریزی می کردم،این انصاف نبود که اولش همه چی بهم بریزهدغدغه خرید کتاب داشتمنداشتن منابع و کل قهوه...

 "شنبه"می تواندرویایی ترین روز برای شروع تصمیم های جدید باشدوقتی مندوست داشتنت رااز همین اولین ساعاتششروع می کنم .... *********************************** *********************************** ساعت حوالی 5 بعد از ظهرصدای نماینده برگزاری آزمون برای چندمین بار از بلندگو پخش میشهچشمامو محکم میبندم؛ کمی به مغزم فشار میارم که مجبور نیست صداه قهوه...

 منو یاد ترانه "غریب آشنا" ی گوگوش انداخت...یه دوست... گرچه غریبِ اما قریبِ ...یه آشنایِ بی نشون اونقدر احساست قشنگه که الفبای مهربونی رو از بـَـــریمعجزه دوست داشتن رو هیچوقت دست کم نگیراین دوست داشتن که ازش حرف زدی، متقابلِ...با تمام وجود حس میکنم پاکیِ دلت رو ... و قشنگیِ احساست رو  آهنگ های قبلی وبلاگم رو کامل حذف کردم...و به افتخارت قهوه...